”სამაია” და ფსიხოზი

ორიოდე დღის წინ სიგარეტის საყიდლად საკმაოდ შორს მომიწია წასვლა, რადგან სახლთან ახლოს მდებარე სავაჭრო წერტებში ლურჯი ”ქემელი” დეფიციტურ საქონელს წარმოადგენდა. რამდენიმე ასეული მეტრის გავლის შემდეგ, გზის მოპირდაპირე მხარეს სოლიდური სუპერმარკეტი გამოჩნდა. გულმა მიგრძნო, ამ ოაზისებურ დაწესებულებაში აუცილებლად ექნებოდათ ერთი-ორი კოლოფი ლურჯი ”ქემელი”. ვინც, მსგავსი დაწესებულებით სარგებლობს, მშვენივრად მოეხსენება, რომ თამბაქოს ნაწარმი პირდაპირ მოლარის დახლთან იყიდება. ეს არის ყველაზე უფრო მოსახერხებელი და ადვილად მისაღწევი ადგილი მთელ მარკეტში. ხსენებულ სუპერ გაქანების ქარვასლაშიც მოსახერხებელ ადგილას იყო განთავსებული მოლარის დახლი, მაგრამ სამი დიაცი ისე ხერგავდა ადვილად ვერა და ვერ მიუდგებოდი. კაცმა, რომ თქვას არც მიცდია რამენაირად მივახლოვებოდი მოლარის დახლს. ერთი რომ დიაცებს ხელჩართული ბრძოლა ქონდათ გამართული, მეორეც დიაცთაგან უმრწმესი და და უჩამოქნილესი, არ იყო ცუდი საყურებელი. ყოველი შემთხვევისთვის ალკოჰოლის დახლეს მივეფარე და ყურები ვცქვიტე (აქ სურვილისამებრ შეგიძლიათ დამტკიცებულად ჩათვალოთ თეორია მამრთა ჭორებისადმი მიდრეკილებების შესახებ )
ყაყანის მიზეზი სულ მალე გაირკვა, თურმე უჩამოქნილლესსა და უმწრმესს, კალათის სანოვაგით გავსების შემდეგ, ჩეხოვის ენაზე უთხოვია მოლარისთვის ნავაჭრის დაანგარიშება. მოლარეს ვერ აუტანია, მსგავსი თავხედობა და გალაკტიონის საყვარელი ენის მეშვეობით მეგრული წიწაკასავით ცხარე რეპლიკა ჩაუფურტუნია ცუდად შეღებილ ბაგეთა შორის. როგორც აღმოჩნდა, უჩამოქნილესი ქართულთან არც ისე ცუდად ყოფილა. თავისი პაწია ყურებით იოლად დაუჭერია აგრესიით, პატრიოტიზმითა და დაუფიქრებლობით შეზავებული რეპლიკა და საზეინტო ქვემეხის სისრაფით აუმუშავებია არცთუისე ცუდად ალესილი ენა. რომ ნახა, დაქალს უჩაგრავდნენ, მოლარის დასახმარებლად არიერგადიდან ავანგარდში გადმოინაცვლეს ორმა კონსულტანტმა, ხელსაყრელი პოზიციები დაიჭირეს და მოწინააღმდეგეს ფლანგებიდან გაუხსნეს ცეცხლი.
იცი, ეს ყველაფერი იდიოტურ ხუმრობას გავდა. ხომ ხდება, დღე ლაღად იწყება და საჟურნალე რომანივით მსუბუქად და ხალისით მიდის, ისეა თითქოს კუპირებულ ვაგონში წამოგორებული ”სარკეს” ან ”თბილისელებს” ფურცლავ, შემდეგ გეღვიძება და რას ხედავ, ყელამდე ტალახში ხარ გაშოტილი.
გოგონამ ნელნელა პოზიციები დათმო. უნდოდა ტაქტიკური უკანდახევისთვის მიემართა, მაგრამ საორგანიზაციო ნიჭმა უმტყუნა და სეტყვასავით წამოსული არგუმენტების საპასუხოდ ერთსღა იმეორებდა, ვიცი რომ ჩემი დანაშაულია ქართულის არ ცოდნა, მაგრამ ამის გულისთვის ხომ არ უნდა მომკლათ, მე დედა ქართველი მყავს.
სუპერმარკეტიდან გაორებული გრძნობით გამოვიპარე. თითქოს ორივე მხარეს თავისი ურყევი სიმართლე ჰქონდა. უჯიგრო რაციონალისტი უნდა იყო ადამიანი, ”სამაია” რუსებისადმი გამოხატული ზიზღისთვის გაამტყუნო და მკერდით რიყის ქვას უნდა დაატარებდე, ის გოგო არ შეგცოდებოდა.
”ომია, ყველას ფსიხოზი გვაქვს. ყველას რა, უბრალოდ ადამიანებს, თორემ მარად მოწოდების სიმაღლეზე მყოფ ინტელექტუალებს და ფარულ ინტელექტუალებს არაფერი შეეშლებათ.” ეშმაკმა იცის რატომ ვცდილობდი ”სამაიას” გამართლებას, ან რატომ გულში მაინც არ ვთელავდი დედით ქართველ
რუსს.
ამიტომაც არის, ომის დროს ფრონტზე ყოფნა. იქ სანგრები მკვეთრად ყოფს მტერს მოყვარისგან, ზუსტად იცი, ვის გადასათელად უნდა დახარჯო დრო და ენერგია.