გამარჯობა თეირანო შენი

სამი ფაქტი:

1.ქვეყანაში ფაქტობრივად ოფიციალურ დონეზე იკრძალება ხელისუფლების კრიტიკა (განუსაზღვრელი დროით);
2.აქტიურად მიმდინარეობს საზოგადოების შემდეგი ფორმულისთვის შეგუება – კრიტიკა, უარყოფითი შეფასება, მწვავე კითხვები, ავტომატურად ნიშნავს სახელმწიფო ღალატს;
3. ყველაზე ცუდი – აქციას, რომელსაც საზოგადოების ერთიანობითვის უნდა გაესვა ხაზი, იდეურად აფორმებენ და საკულტო ელემენტები შეაქვთ დომინანტი რელიგიის მსახურებს;

საუბედუროდ, ჩამოთვლილი პუნქტები რეალური ფაქტებია და არა ფანტაზიის ნაყოფი. თუ პარალელებს გავავლებთ თანამედროვე ირანის ყოფასთან, აღმოჩნდება, რომ პრაქტიკულად ერთნაირი მდგომარეობაა დემოკრატიულ საქართველოსა და ავტოკრატიულ ირანს შორის.

ისევე, როგორც საქართველოში, ირანშიც:

1. ხელისუფლების კრიტიკა იწვევს სისხლის სამართლის პასუხისმგებლობას;
2. განსხვავებული, კრიტიკული აზრის გამოთქმა საზოგადოების აბსოლიტური უმრავლესობისთვის აღიქმება როგორც ქვეყნის და რელიგიის ღალატი;
3. ხელისუფლების მიერ ორგანიზებული აქციები, რომელიც გამიზნულია ტერიტორიული თუ საზოგადოებრივი ერთიანობის სადემონსტრაციოდ იდეურად ფორმდება გაბატონებული რელიგიური კულტის წარმომადგენლების მიერ!;

ხედავთ რაიმე განსხვავებას? განსხვავება მხოლოდ გეოგრაფიაშია!

ამ ყველაფრის მერე, მე მაინტერესებს მხოლოდ ერთი რამ: როდის მოეღება ბოლო საქართველოს ირანიაზაციის პროცესს?