პირველი გარბენი

პირველი ყველაფერი ძნელი და სანერვიულოა, ასე აომბობდა დიდი ჩინგზი ყაენი. გუშინ ამ გამონათქვამის ურწყევ ჭეშმარიტებაში თჱვითონ დავრწმუნდი. ერთი საათის მანძილზე ისე ვგავდი დაუნს, რომ თუ იმედში დავრჩი, ოპერატორის საწინააღმდეგოში დარწმუნებას თვეები დასჭირდება.
პირველი ფატალური შეცდომა რაც დავუშვი, ის იყო რომ ზუსტად ჩამოწერილი რასკადროვკა არ მქონდა. სამაგიეროდ ექსპრომტად ფინალის მშვენიერი იდეა მომივიდა, თუმცა არ იქნებოდა ურიგო დაწვრილებით ჩამოწერილი სიაც რომ მქონოდა.
გადაღებაზე სამი საათისთვის გავედით. ოპერატორად მამის ტოლა კაცი შემხვდა, რომელიც ძალიან გაბრაზებული იყო მცხეთობა დღეს რომ ამუშავებდნენ.
პირველად 7th Guest-ს მივადექით. რახან სადარბაზო და სართული აღარ მახსოვდა, მობილურზე დავურეკე. ზუსტად იმ მომენტში როცა რეზოს კოორდინატები უნდა ეთქვა, მობილურს დედა ეტირა. კიდევ კარგი, მერე თვითონ ჩამოვიდა და აგვიყვანა :P
რეზოსთან ოპერატორს გაბრაზებამ უცბად გადაუარა. ისე გემრიელად იმუშავა, რომ ძალაუნებურად ღრმა პატივისცემა ვიგრძენი მისდამი და თავი ბედნიერად ჩავთვალე, მასთან ერთად რომ მომიწია მუშაობა (საინტერესოა, თვითონ რამდენად ბედნიერი იყო ჩემთან ერთად რომ მუშაობდა :D). მეორე სიხარული რეზოს კომენტარ იყო. ისე დალაგებულად, დასაბუთებულად და ლოგიკურად გადაუარა, ყველა ”გეიმერთ მებრძოლს” კინაღამ ტაში დავუკარი :P.
შემდეგ ყვავასთან გადავინაცვლეთ. ყვავას ძმა, კაქტუსა, გეიმერულ მაისურში გამოეწყო, რამდენიმე წამს Generals წაითამაშა, ხოლო შემდეგ ჯიგრული კომენტარი მოარტყა, რომლის ”თავისუფალი” თარგმანი დაახლოებით ასეთი იქნება – გეიმერები? გეიმერები არიან მაგარი როჟები ბრატცი და საერთოდ რა, თუ კაი ბიჭი ხარ, გეიმებს და წიგნებს შორის დროს სულ თავისუფლად გაანაწილებ.
სანამ ფსიქოლოგის როლს მორგებულ პიკოლინას ჩასაწერად ქუჩაში გადავინაცვლებდით, ყვავა, და ვლად ცეპეჩმა პატარა საჭადრაკო ეტიუდი გაითამაშეს. ეს კადრი ფინალურია. მისი გაკეთების იდეა გადაღებაზე რომ მივდიოდით, მაშინ მომივიდა (მაინც რამდენს ნიშნავს როცა კომფორტული როვერით მგზავრობ და არა სავარძლებ მორყეული მარშუტკით)
და ბოლოს, პიკოლინას ბრუტალ ფსიქოლოგიური კომენტარი. რეზოსა და კაქტუსას აგებული ბარიკადები გეიმერთა ტერიტორიების დასაცავად, პიკოლინამ ორ სიტყვაში გაანადგურა. ნამდვილად მუაგარი იყო :D. არ გამოსატოვებელი ფაქტია, რომ პიკოლინას ჩაწერისას, კიდევ ერთხელ გამოიჩინა თავი ჩემმა დაბნეულობამ და მიკროფონის ჩართვა დამავიწყდა, თუმცა ოპერატორის მახვილ თვალს რას გამოაპარებ :D.
ეს იყო და ეს. რაც გუშინ ვინერვიულე, ალბათ რამდენიმე საათის ცხოვრებად ღირდა, თუმცა თვეების და წლების შემდეგ გუშინდელ დღეს და პირველ ნერვიულობას, ძალიან ტკბილად გავიხსენებ :))))

FIN